Iedere week wordt er in de mijngroeve een verborgen of vergeten schat opduikeld, die kraakt, schuurt, ontzet, paait, raakt oftewel de kriebels veroorzaakt.

DE KRAKER VAN DE WEEK: #1

Komende woensdag 13 februari is het zover, Ajax mag in Amsterdam laten zien dat het meer is dan een stelletje praatjesmakers. Dat Ajax van Real Madrid kan winnen werd in de jaren ’70 al bewezen. In de return wedstrijd van de Europacup I op 25 April 1973 versloegen de rood-witten de Madrilenen met 1-0, na eerst al in Amsterdam Real met 2-1 naar huis te hebben gestuurd. In het Bernabeu stadion werd Real door Ajax compleet weggetikt. Maar ja, we spreken hier wel van het grote Ajax van de jaren’70, niet van het wat labiele en flegmatieke Ajax van 2019…

Spelmomenten uit deze return wedstrijd werden vastgelegd en uitgeven op flexi-vinyl, een superdun plaatje gemaakt van een laagje PVC. Deze flexidiscs verschenen voort het eerst rond mid jaren ’60 en vierden in Nederland hoogtij in de jaren ’70. Het geluid was meestal knudde en het gladde plastic plaatje met de iele groeven een nachtmerrie voor je pick-up naald. De Real-Ajax flexidisc was een promotiestunt van de SRV (“Samen Rationeel Verkopen”), de supermarkt op wielen die in die dagen stad en land afreed om al dan niet eenzame huisvrouwen met melk, kaas, eieren of andere lekkernijen te verversen.

Het idee van een rijdende supermarkt kwam van Cor Boonstra, inderdaad- de latere Philips topman. De SRV hield formeel mid-jaren ’90 op te bestaan, al zijn er anno 2019 nog steeds enkele tientallen supermarkten op wielen in de Lage Landen te vinden, die dikwijls als voorheen als SRV-mannen worden aangeduid.

Een van de belangrijkste producenten van flexidiscs in de wereld was Sonopresse, gevestigd te Rotterdam, in handen van Leo Ritmeester. Het schijnt dat een Franse ingenieur het procede voor het maken van een flexidisc in de jaren ’50 uitvond en dat doorspeelde aan een Franse plasticfabrikant, die het op zijn beurt weer doorverkocht aan Sonopresse in 1964. Flexidisks werden gedrukt op plastic, de produktie was veel eenvoudiger en sneller dan het persen van vinyl. Per uur konden wel 8000 plaatjes worden vervaardigd. In 1984 ging Sonopresse ter ziele na meer dan 100 miljoen flexidisks te hebben gedrukt.